หากพูดถึงการกินข้าวมื้อหนึ่ง บวกกับสิ่งที่ต้องทำในแต่ละวัน บางทีการได้กินให้มันจบ ๆ ไปแล้วไปทำอย่างอื่นต่อเลยเป็นสิ่งที่หลายคนทำ อาจจะเพราะเวลาชีวิตที่น้อยหรือต้องรีบไปทำอะไรสักอย่าง แค่เอาให้อิ่มโดยเร็วที่สุดเท่านั้นก็จบโดยไม่ได้สนใจว่ารสชาติจะเป็นอย่างไร อร่อยถูกใจไหม ไม่อร่อยก็แค่ยัด ๆ ไป แต่สำหรับบางคน อาหารมื้อหนึ่งมันมีอะไรมากกว่านั้น มันมีมากกว่าการกินเพื่ออยู่ สิ่งนี้มันมีการค้นหา มีการตามหาอาหารมื้อหนึ่งที่สามารถสร้างเรื่องราว สร้างความหมาย สร้างความทรงจำที่ดีผ่านรสชาติของอาหาร
ทำไม อาหารอร่อย ๆ จึงสำคัญ? เพราะการกินของอร่อยจะทำให้เรามีโมเมนต์ที่ดี เหมือนกับการได้กินอาหารจากการเดตครั้งแรกหรือการได้อยู่ในงานวันเกิด มันสามารถสร้างความสุข ที่อาหารสำเร็จรูปหรือของเวฟไม่สามารถทำได้ เพราะฉะนั้น ทุกคนมีสิทธิ์ที่จะได้กินของอร่อย การได้มีความสุขจากมัน ก็เป็นสิ่งที่คู่ควร แต่ในบางครั้ง การหาของอร่อย ๆ กินก็เป็นเรื่องที่ยากสำหรับบางคน สิ่งที่ขาดไปคือลายแทงในการหาร้านอาหารอร่อย ๆ กิน หลายคนมีร้านประจำเป็นของตัวเองอยู่แล้ว แต่เราจะกินร้านเดิมทุกวันหรือเปล่า? คงไม่ เชื่อว่าทุกคนคงไม่อยากให้รสชาติของอาหารที่อร่อยกลายเป็นความน่าเบื่อ การหาร้านอื่นกินบ้างก็เป็นทางออกที่ดี ขาดเพียงแต่ผู้ชี้นำเท่านั้น
ถ้าอย่างนั้น ก็ขอพาไปรู้จักกับผู้ชี้นำ นักค้นหาที่มีประสบการณ์ในการค้นหาร้านอร่อยกว่า 50 ปี ที่รู้จักร้านอร่อย ๆ ในทุกซอกทุกมุมตั้งแต่เส้นเลือดใหญ่ยันเส้นเลือดฝอยอย่างเพจ ลุงอ้วน กินกะเที่ยว
อนุสร ตันเจริญ หรือลุงอ้วน เราต้องย้อนกลับไปสมัยลุงอ้วนยังเด็ก อะไที่รทำให้ลุงอ้วนเก่งการหาร้านอร่อย ๆ
คุณพ่อของลุงอ้วนทำกิจการรถโดยสาร ลุงอ้วนเลยได้มีโอกาสในการเดินทางตามพ่อไปยังที่ต่าง ๆ การได้กินอาหารตามร้านนั้นร้านนี้จึงเป็นสิ่งที่ลุงอ้วนทำมาโดยตลอด พอโตขึ้น ลุงอ้วนก็ได้เริ่มทำงานโดยการเป็นแมสเซนเจอร์ ทำมาเรื่อย ๆ จนได้เปลี่ยนงานไปทำงานเกี่ยวกับการแลกเปลี่ยนเงินตรา โดยการเป็นลูกจ้างและทำของตัวเองด้วย ลุงอ้วนทำงานนี้จนเริ่มรู้สึกเบื่อ และด้วยความที่งานของลุงอ้วนนั้น ไม่ต้องออกไปพบปะคนตลอด ทำให้ลุงอ้วนมีความคิดอยู่อีกอย่าง นั่นคือการไปเที่ยว ไปกิน และการที่ลุงอ้วนนั้นเป็นคนชอบหาร้านอาหารอร่อย ๆ กิน บวกกับหนังสือพิมพ์ที่เป็นสื่อหลักในสมัยนั้นอย่างของไทยรัฐที่มีคอลัมน์ “แม่ช้อยนางรำ” ที่ลงทุกวันอาทิตย์ ลุงอ้วนตามอ่านตลอดและก็ตามไปกินตลอด เรียกได้ว่ากินเกือบทุกร้านที่เขาแนะนำ และบวกกับการเสาะหาร้านอร่อยด้วยตัวเอง ทำให้ลุงอ้วนมี Memory ขนาดใหญ่ ที่สะสมร้านอร่อยอยู่ในหัว
ต้องย้อนกลับไปเมื่อประมาณ 20 ปีที่แล้ว เว็บไซต์ที่หลายคนใช้แลกเปลี่ยนเรื่องราว ความคิดเห็นและคอนเทนต์เชิงรีวิว คือเว็บไซต์ “พันทิป” มีแอคเคาท์หนึ่งที่ชื่อว่า “ลุงอ้วน กินกะเที่ยว” ที่โพสต์รีวิวอาหารและร้านอร่อย ๆ ทุกวัน แต่ก่อนจะไปถึงตรงนั้น ในตอนแรก ลุงอ้วนไม่ค่อยที่จะสันทัดความรู้เกี่ยวกับออนไลน์และการใช้อินเทอร์เน็ตมากนัก และด้วยความที่ไม่มีกล้อง ลุงอ้วนใช้โทรศัพท์ Nokia 3300 ถ่ายภาพอาหารตามร้านที่ลุงอ้วนไปมา พอได้รูปมา ก็ต้องเสียบสายเชื่อมกับคอมพิวเตอร์ ไวรัสก็เข้ารัว ๆ จนต้องเอายกไปซ่อมบ่อย ๆ แต่การยกไปบ่อย ๆ นั้น ก็ทำให้ลุงอ้วนได้เรียนรู้เกี่ยวกับคอมพิวเตอร์มากขึ้นและเริ่มที่จะใช้งานเป็นและคล่องมากขึ้น ลุงอ้วนอาศัยความขยันโพสต์ บางวันโพสต์ 3 มื้อเลยด้วยซ้ำ ทำให้คนรู้จักลุงอ้วนมากขึ้น หลังจากนั้น แพลตฟอร์มยักษ์ใหญ่อย่าง Facebook ก็ได้เปิดตัวขึ้น…
ลูกชายของลุงอ้วนแนะนำลุงอ้วนให้เปิดเพจ Facebook ตอนแรกลุงอ้วนก็ดื้อ คิดว่าอยู่ในพันทิปก็ดีแล้ว จนลูกเปิดให้ทั้งแอคเคาท์ส่วนตัวและเพจ “ลุงอ้วน กินกะเที่ยว” เมื่อลุงอ้วนเริ่มลิงค์กันไปมาระหว่างพันทิปและ Facebook ผู้ติดตามก็เข้ามากดไลค์ในวันแรกถึง 800 คน และภายในหนึ่งเดือน ก็มีคนกดไลค์ถึง 1 หมื่นคน ทำให้ลุงอ้วนรู้ตัว ว่ามีคนติดตามเราเยอะเหมือนกัน จากสังคมพันทิปเล็ก ๆ สู่สังคม Facebook ที่ใหญ่ขึ้น ก็ทำให้ลุงอ้วนต้องปรับคอนเทนต์ให้ดีขึ้น ปรับการถ่ายภาพ เริ่มทำวิดีโอ และความสนุกในการรีวิวอาหารของลุงอ้วน ก็ทำให้ทุกวันนี้ ลุงอ้วนมีผู้ติดตามในเพจ Facebook กว่า 9 แสนคน ทำให้เห็นว่า แม้จะถึงวัยเกษียณแล้ว ก็ยังสามารถที่จะเรียนรู้สิ่งใหม่ ๆ ได้เสมอ และการสร้างคอนเทนต์คุณภาพให้ออกมาดีได้นั้น ไม่จำกัดอายุ ทั้งเป็นคนถ่าย คนตัดต่อ ลุงอ้วนสามารถทำได้หมด
เพราะความเก๋าที่หาไม่ได้จากไหน เหมือนกับวัตถุดิบที่สมัยนี้หายาก แต่คนรุ่นก่อนมีเก็บไว้มากมาย และลุงอ้วนก็เอามาแชร์ บางร้านหายากมาก หากเราหาเจอเองก็เป็นเรื่องดี แต่ลุงอ้วนมีเก็บไว้หมดแล้วในหัว การได้เห็นโพสต์ลุงอ้วนแนะนำร้านอาหารร้านหนึ่ง วัยรุ่นก็จะมองว่า “มีร้านแบบนี้ด้วยหรอ” คนพอมีอายุหน่อยก็จะหวนคิดถึงร้านนั้น และตามลุงอ้วนไปกิน
เพราะลุงอ้วนไม่อิงกระแส ใครหลายคนเห็นกระแสอะไรก็จะไปอัดกันที่นั่น ลุงอ้วนมองว่าคอนเทนต์ที่ตัวเองอยากทำ ก็ต้องมาจากความอยากของตัวเองด้วย และการแบ่งปันความอยากของตัวเอง ก็ทำให้คนติดตามอยากด้วยเช่นกัน
เพราะร้านดัง ร้านไม่ดัง ร้านอาหารภัตตาคารหรือร้านข้างทาง ลุงอ้วนไปรีวิวหมด ทำให้เราได้เห็นความตั้งใจของลุงอ้วน ที่จะนำเสนอร้านอาหารอร่อย ๆ อย่างไม่แบ่งแยก ถ้าร้านไหนดังก็ต้องเจาะข้อมูล หาจุดเด่นที่เด่นจริง ๆ
เพราะเวลาลุงอ้วนรีวิว ลุงอ้วนรีวิวจากความรู้สึกใจจริง เพราะอาหารขึ้นอยู่กับความชอบ คอนเทนต์เลยสั้น อร่อยคืออร่อย กระชับ ไม่บรรยายเยอะเกินไป ทุกคนเข้าใจได้ง่าย
ที่ว่ามา คือความเป็นตัวเองของลุงอ้วนทั้งนั้น และสิ่งที่ลุงอ้วนทำออกมา ก็ทำมันด้วยความรัก และความรักที่ว่า ก็ทำให้เรา ในฐานะผู้ติดตาม เห็นลุงอ้วนเป็นเหมือนพ่อคนหนึ่งที่พาเราไปกินของอร่อย ๆ และความจริงใจของลุงอ้วนนั้น ก็ทำให้เราเลือกที่จะติดตามมาจนถึงวันนี้ และไม่เคยผิดหวังที่ตามลุงอ้วนไปกินของอร่อย
อ้างอิงจาก :
https://www.facebook.com/fattyuncle2499
https://bit.ly/3FjYlQx
https://bit.ly/3l9wZFK
https://bit.ly/3J8pUNL
https://bit.ly/3JdG8oC
ขอขอบคุณรูปภาพจาก : https://www.facebook.com/fattyuncle2499