แต่ทว่าการประมูลก็มักจะนำมาซึ่งการแข่งขันของกลุ่มคนที่ต้องการทรัพย์เดียวกันเป็นจำนวนมาก บางคนก็ได้ทรัพย์กลับบ้านอย่างที่หวัง ในขณะที่บางคนก็ต้องหอบความผิดหวังกลับไปตัวเปล่า แต่ใครล่ะที่ไปแล้วจะอยากเสียเที่ยว ดังนั้นเมื่อเจอทรัพย์ที่หมายตาไว้แล้วก็คงไม่พลาดที่จะเข้าไปยกป้ายแข่งราคาเพื่อหวังที่จะคว้าทรัพย์นั้นมาให้ได้ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นความอยากเอาชนะก็มาพร้อม ๆ กับความหลงลืมว่าราคาที่ประมูลได้นั้นเกินงบที่ตั้งไว้แล้ว

เงินไม่พอจ่ายแล้วทำอย่างไรล่ะ?

คงจะเป็นคำถามโลกแตกโดยเฉพาะเรื่องเงิน ๆ ทอง ๆ ที่ไม่ว่าจะหันหน้าไปทางไหนก็คงไม่มีใครที่จะหยิบยื่นให้ง่าย ๆ และเมื่อต้องยื่นขอสินเชื่อจากธนาคารก็พบว่าวงเงินที่ได้มานั้นน้อยกว่ามูลค่าของอสังหาริมทรัพย์ที่ประมูลได้เสียอีก หรืออยากจะยกทรัพย์ที่ว่านั้นให้คนอื่นมาทำการซื้อขายแทนก็ไม่ได้อีกเพราะข้อจำกัดที่ไม่เป็นไปตามเงื่อนไขที่ว่า… ”คนประมูลทรัพย์กับคนที่ทำสัญญาซื้อขายกรรมสิทธิ์ต้องเป็นคนคนเดียวกัน”

เอาล่ะ…เมื่อความกดดันพามาถึงจุดนี้แล้วจะทำอย่างไรได้นอกเสียจาก…

เทเงินมัดจำไปเลยน่ะสิ!

นี่คงจะเป็นความในใจของใครหลาย ๆ คนที่นำไปสู่การทิ้งเงินจำนวนหนึ่งไปอย่างน่าเสียดายเพราะพวกเขาต่างก็รู้ดีว่าไม่มีวี่แววที่จะสามารถซื้อทรัพย์ได้ด้วยมูลค่าเต็มจำนวนอย่างแน่นอน

แต่การเทเงินมัดจำคือทางออกที่ดีแล้วจริง ๆ น่ะเหรอ?

รู้หรือไม่ว่าการเทเงินมัดจำเพียงหนึ่งครั้งอาจส่งผลเสียมากกว่าที่คิดหากคุณคือคนที่ต้องการเข้ามาประมูลทรัพย์ขายทอดตลาด ณ กรมบังคับคดีอีกครั้ง เพราะหลายต่อหลายคนที่เคยมีประสบการณ์มาแล้วต่างก็พูดเป็นเสียงเดียวกันว่า “ไม่คุ้ม” หรืออาจจะต้องวางหลักประกันที่มากกว่าเดิมในการประมูลครั้งถัดไปเสียด้วยซ้ำ ซึ่งวิธีการที่ดีกว่าการแก้ปัญหาด้วยการทิ้งเงินมัดจำก็คือ…ไม่ปล่อยให้เกิดปัญหาตั้งแต่แรก