เพราะในบางครั้งการได้ที่ดินมาพร้อมจำนองก็นำมาซึ่งปัญหาอีกหลาย ๆ อย่างไม่ว่าจะเป็นเรื่องของการชำระหนี้จำนองตั้งแต่ก่อนที่จะทำการแบ่งแยกที่ดินไปจนถึงข้อพิพาทอื่น ๆ ที่จะตามมาในภายหลัง ดังนั้นการที่ผู้ร้องจะได้รับโอนทรัพย์สินโดยปลอดจำนองได้ ผู้ร้องซึ่งเป็นผู้รับทรัพย์สินอาจเข้าไปติดต่อขอไถ่ถอนจำนองในส่วนของตนกับธนาคารหรือสถาบันการเงินที่เป็นผู้รับจำนองได้ ตามมาตรา 736 ซึ่งได้บัญญัติไว้ว่า 

“ผู้รับโอนทรัพย์สินซึ่งจำนองจะไถ่ถอนจำนองก็ได้ถ้าหากมิได้เป็นตัวลูกหนี้หรือผู้ค้ำประกัน หรือเป็นทายาทของลูกหนี้หรือผู้ค้ำประกัน”

และในมาตรา 737 ก็ได้บัญญัติเพิ่มเติมไว้ว่า…

“ผู้รับโอนจะไถ่ถอนจำนองเมื่อใดก็ได้ แต่ถ้าผู้รับจำนองได้บอกกล่าวว่าจะบังคับจำนองผู้รับโอนต้องไถ่ถอนจำนองภายในหกสิบวันนับแต่วันรับคำบอกกล่าว”

ซึ่งจากบทบัญญัตินี้จะเห็นได้ว่าผู้รับโอนที่จะขอไถ่ถอนจำนองได้ตามส่วนแบ่ง หรือติดต่อขอความยินยอมจากธนาคารในการโอนที่ดินครึ่งหนึ่งให้แก่ผู้ร้องโดยปลอดจำนอง ซึ่งความยินยอมดังกล่าวต้องจดทะเบียนด้วย ตามมาตรา 717 วรรค 2 ตามที่ได้กล่าวไปข้างต้น โดยมีเงื่อนไขว่าผู้ร้องต้องไม่ใช่ลูกหนี้ ผู้ค้ำประกัน หรือเป็นทายาทของลูกหนี้ และทายาทของผู้ค้ำประกัน มากไปกว่านั้นถึงแม้จะไม่ได้กำหนดระยะเวลาในการไถ่ถอนจำนองสำหรับแปลงที่ทำการแบ่งแยกออกมา แต่ในขณะเดียวกันหากผู้รับจำนองต้องการบังคับจำนองหรือยึดทรัพย์ ผู้รับโอนที่ดินแบ่งแยกจะต้องทำการไถ่ถอนจำนองภายในระยะเวลา 60 วันนับตั้งแต่วันที่ได้รับคำบอกกล่าว