ถ้าคุณกำลังตั้งข้อสงสัย อาจจะด้วยประสบการณ์ที่เคยชวดทรัพย์ที่อยากได้มาแล้วหรือเห็นการประมูลที่ถูกดึงราคาขึ้นอย่างไม่มีเหตุผล ให้ลองนึกภาพตามสถานการณ์ดังต่อไปนี้

หากบ้านหลังหนึ่งที่กำลังประมูลมีราคาเริ่มต้นที่ 500,000 บาท แต่มูลหนี้ของลูกหนี้คือ 1,000,000 บาท ถ้าราคาประมูลจบที่ 1,200,000 อาจจะเป็นทางรอดของลูกหนี้ก็ว่าได้เพราะนอกจากจะได้ปิดหนี้แล้วยังได้กินส่วนต่างของราคาซื้อขายอีก 200,000 บาท 

แต่หากสถานการณ์พลิกกลับไปอีกด้านและราคาประมูลจบที่ 900,000 บาท ก็เท่ากับว่าจะต้องทำการซื้อขายที่ราคานั้นซึ่งถือว่ามีมูลค่าต่ำกว่าหนี้เสียด้วยซ้ำ เป็นเหตุให้ลูกหนี้จะต้องหาเงินส่วนต่างจากราคาซื้อขาย 100,000 มาชำระเอง ซึ่งในขณะเดียวกันสถาบันการเงินหรือเจ้าหนี้จำนองก็เล็งเห็นถึงความสามารถของลูกหนี้แล้วว่าอาจจะไม่สามารถหาเงินส่วนต่างมาชำระหนี้ได้อย่างง่ายดายภายในระยะเวลาสั้น ๆ และทรัพย์ที่นำมาขายทอดตลาดก็มีโอกาสที่จะทำราคาได้สูงกว่านั้น อาจจะเทียบเท่าหรือสูงกว่ายอดหนี้ก็ได้ และหากเป็นอย่างหลังคงจะเป็นทางเลือกที่ดีกว่าในการจบกระบวนการบังคับคดีกับลูกหนี้ และเป็นที่มาว่าทำไมทั้งฝ่ายของเจ้าหนี้และลูกหนี้ต่างก็ต้องการดึงราคาการซื้อขายให้สูงเข้าไว้ แม้ว่าในบางครั้งการตัดสินใจแบบนี้จะเป็นการตัดโอกาสในการซื้อขายก็ตาม